perkoncoan (root: konco)

Kata Benda

konco, perkoncoan

perkoncoan [KAMUS BESAR BAHASA INDONESIA]

kon·co Jw n 1 teman; sahabat; 2 pembantu; kaki tangan;
per·kon·co·an n persekutuan antarkonco; perihal berkonco

konco n cak kawan, kolega, kompanyon, kroni, mitra, partner, sahabat, rekan, relasi, teman;

kondang a beken (cak), eminen, kenamaan, masyhur, populer, tenar, terkenal, ternama, tersohor

follower kb. pengikut, penyokong.

henchman kb. (j.-men). pengikut, antek.