kon·co Jw n 1 teman; sahabat; 2 pembantu; kaki tangan;
per·kon·co·an n persekutuan antarkonco; perihal berkonco
konco n cak kawan, kolega, kompanyon, kroni, mitra, partner, sahabat, rekan, relasi, teman;
kondang a beken (cak), eminen, kenamaan, masyhur, populer, tenar, terkenal, ternama, tersohor