berkujut (root: kujut)

ku·jut v ikat; kebat;
ber·ku·jut v 1 menggantung diri dng mengikat (mencekik) leher dng tali: dia mati krn ~; 2 terikat krn salah; 3 tersangkut; terlibat (dl perkara): semuanya ~ dl perkara itu;
me·ngu·jut v mengikat (mencekik) leher dng tali: krn putus asa, ia ~ dirinya;
ter·ku·jut v terikat; terkebat;
pe·ngu·jut n orang yg mengujut tali untuk mengikat; pengikat

kujut n balut, ikat, kebat;

berkujut v terbabit, terkebat (ki), terlibat